Deel 1 van 3
Het is zaterdagochtend 10.30 uur als ik Mila zie binnenstappen in het Hilton Garden Inn hotel in Leiden. Drie uur eerder, had ze me laten weten dat ze in de verkeerde trein was gestapt, waardoor ze een half uur later zou aankomen.
‘Wat ziet je er weer kleurrijk uit,’ zeg ik terwijl ik haar begroet. ‘Het was me wat die reis,’ verzucht ze. ‘Ik heb altijd zoveel gereisd. Hoe krijg ik het voor elkaar om in de verkeerde trein te stappen? En dan de hele reis met dat mondkapje op. Mijn bril beslaat er steeds van. Maar goed ik ben er. Eerlijk gezegd vind ik het ook spannend hoor.’ Ze zegt het met een lach op haar gezicht.
Een half uurtje later, spreken we af in de sfeervolle ontmoetingsruimte.
Terwijl ik op haar wacht, denk ik terug aan vorige week toen ik haar ontmoette via een video-consult. Ze liet weten dat ze zo’n behoefte heeft om nu eens flink door te pakken. ‘Ik heb er zo genoeg van dat ik steeds weer getriggerd word als ik met Peter ben. Het wordt tijd dat ik met mijn verleden afreken en dat er meer ontspanning komt in onze relatie. Het lijkt wel alsof ik steeds focus op wat er allemaal niet goed is. Niet alleen in mijn relatie, maar ook op andere vlakken in mijn leven. Ik maak mezelf ongelukkig. Ik weet niet meer wie ik ben.’
Haar drive om aan de slag te gaan, riep bij mij het idee op aan haar voor te stellen om een intense 2-daagse te doen. ‘Wat houdt dat precies in?’ vroeg ze. Ik vertelde haar dat we twee dagen met elkaar doorbrengen in een hotel. Afhankelijk van haar behoefte doen we EMDR, coaching, een geleide visualisatie of we maken een strandwandeling. Ze kan met Peter komen of alleen.
Een dag na ons consult mailde Mila: ‘Ik vind het heel spannend, maar ik wil echt veranderen. Dus ik ga ervoor! Peter ziet het niet zitten, dus ik kom alleen.’
En daar zitten we dan een week later, samen aan de cappuccino. Allebei nieuwsgierig naar wat het gaat brengen.
We starten met haar verlanglijstje. ‘Ik wil bedachtzaam reageren in plaats van er bovenop springen als Peter iets doet wat ik niet fijn vind. En ik wil dichter bij mezelf komen. De dingen doen die ik belangrijk vind. Soms weet ik niet eens wat mijn behoefte is.’ Mila kijkt me verwachtingsvol aan.
Ze gaat verder: ’Ik wil me weer focussen op positieve dingen in plaats van op problemen.’
‘Díe behoefte heb je dus wel heel helder,’ zeg ik lachend. ‘Ik stel voor dat we vanochtend EMDR doen en aandacht besteden aan wat zich aandient. Je onbewuste weet precies wat je nodig hebt.’
Tot haar verrassing gaat tijdens EMDR haar aandacht naar haar vader die ze op 23 jarige leeftijd verloor. Zij woonde in Nederland en kon door omstandigheden niet bij de begrafenis in Suriname zijn. ‘Ik dacht dat ik dit allemaal wel een plek had gegeven. Maar de emoties die nu opkomen laten iets anders zien. Blijkbaar is er hier nog iets nodig,’ zegt Mila.
Ze groeide op in een achterstandswijk in Paramaribo. Dagelijks zag ze vechtpartijen als ze de lange weg naar school liep. Het verschil tussen rijk en arm verwarde haar. ‘Van mijn vader heb ik geleerd wat liefde is,’ zegt Mila op zachte toon. ‘Wij hadden een speciale band. Het was anders dan de band die hij met mijn andere 7 broers en zussen had.’ Een brede glimlach verschijnt op haar gezicht.
Met EMDR besteden we aandacht aan de onverwerkte rouw.
‘Verrassend dat er nog zoveel emoties loskomen. Ik ben blij dat we dit hebben gedaan. Het lucht me op.’ Mila kan niet stoppen met geeuwen. Wat een ontlading.
Ik doe haar de suggestie vandaag of morgen een brief te schrijven aan haar vader. Dit lijkt haar een goed plan.