Samen en je toch zo alleen voelen
Voel jij je werkelijk gelukkig en blij met de relatie met je partner? Ervaar jij verbondenheid met je dierbaren? Ervaar je inspiratie en motivatie om werkelijk jezelf serieus te nemen in je intieme relatie en in andere relaties? Dan hoor je tot de minderheid. Hoe kan dat toch?
Veel mensen voelen zich alleen; niet gehoord en niet gewaardeerd.
Terugkerende gedachten komen op, zoals
- Als de ander zou veranderen, beter zou communiceren, dan zou ik me beter voelen.
- Als de situatie maar anders zou zijn dan zou ik me niet zo somber voelen.
- Ik heb al van alles geprobeerd, maar het lukt me niet om die vaste patronen in de relatie te doorbreken.
- Waarom hebben we toch steeds ruzie?
- Wat is er toch mis met mij?
- Ik kan me beter maar neerleggen bij hoe onze relatie is en zoveel mogelijk mijn eigen gang gaan.
- Ik begrijp er niets meer van. Ik doe zo mijn best om contact te maken, maar het lukt gewoon niet.
- Scheiden is geen optie vanwege de kinderen. Dat wil ik ze niet aandoen.
Hoe komt het toch dat we zo kunnen worstelen met verbinding te ervaren in relaties?
In mijn ogen is ieder mens onschuldig. Of het nu gaat om een intieme relatie of moeder-dochter of welke andere relatie dan ook, als er problemen ontstaan dan is er in mijn ogen geen sprake van schuld.
Dat je naar elkaar gaat wijzen, dat is een heel menselijke reactie. Tótdat je je meer bewust wordt van jezelf; van waaruit jij reageert én van waaruit de ander reageert.
Als je in gedoe verzeild bent geraakt, dan kun je vaak niet meer bij je eigen innerlijke wijsheid. Je reageert vanuit een overlevingsmechanisme of vanuit pijn.
Je wordt gevormd in het leven door hetgeen je meemaakt in je jeugd en gedurende je verdere leven. Soms zie je generaties lang dezelfde thema’s in relaties terugkomen. Tot je schrik zie je dat je ouders op een soortgelijke manier ruzies maakten. Hoe kan het toch dat je iemand hebt gekozen die hetzelfde doet als je vader/moeder? Hoe komt het dat de moeilijke relatie met je dochter zoveel lijkt op die jij als dochter hebt ervaren?
Verrassend genoeg kiezen wij een partner die bewust of onbewust eigenschappen van onze ouders hebben. Ons reptielenbrein reageert met herkenning. Als je verliefd wordt dan kan het lijken alsof je elkaar al héél lang kent. Je laat jezelf van je beste kan zien. We zijn ons er dan alleen niet bewust dat deze partner vaak vooral de negatieve eigenschappen van ouders hebben. We denken: ‘deze partner gaat mij wél geven wat ik nodig heb’. Niets is minder waar. In ieder geval zolang we nog dat soort pijn in onszelf te helen hebben.
Naar mate de tijd verstrijkt, gaan we dus minder leuke eigenschappen bij elkaar zien. Vaak zijn het juist die pijnlijke ervaringen van vroeger die je triggeren. Je schiet voor je het weet in je pijndeel of je overlevingsdeel. Zodra één van beiden in het overlevingsdeel schiet, dan geeft dat spanning bij de ander die vervolgens ook in het overlevingsdeel terechtkomt. Uitgesproken óf onuitgesproken verwijten zijn dan een logisch gevolg.
Of je partner schiet in het pijndeel en vertoont kinderlijk gedrag, waardoor je je afvraagt hoe je ooit de keuze hebt kunnen maken voor hem of haar.
Je kunt er allebei werkelijk niets aandoen als je in de overlevingsdeel of pijndeel schiet.
Je lichaam reageert als een soort alarmbel op een trigger. De emoties die nog niet verwerkt zijn, zitten nog opgeslagen in je lijf. Alléén wanneer beide partners bereid zijn om te kijken naar hun eigen gevoeligheden én daar verantwoordelijkheid voor nemen, kun je groeien naar een volwassen relatie. Naar een relatie die een heilzame bedding geeft, een relatie die je ondersteunt in het jezelf serieus nemen, een relatie waarin je beiden groeit in bewustzijn.
Dan is één plus één werkelijk drie!
Gelukkige relaties bestaan écht!
Uit eigen ervaring weet ik dat het kan. In mijn eerste twee huwelijken leefde ik vooral vanuit overlevingsmechanismen en mijn pijndeel. In mijn huidige relatie met Paul, heb ik ontdekt dat het werkelijk bestaat. Maar dat heeft nog wel wat werk van ons beiden gevraagd.
Na onze verliefdheid zijn we door heel pittige tijden heengegaan. We hebben onze eigen patronen in de ogen gekeken, onze overlevingsmechanismen.
We hebben met behulp van een coach geleerd om onze emoties bij onszelf te houden, in plaats van die te projecteren op elkaar. Een heel spannend proces.
We gingen elkaar zien als een aanvulling in plaats van dat de ander iets moest invullen.
Momenten van diepe liefde en verbondenheid, wisselden zich af met maar één ding, en dat is vluchten. De angst dat de geschiedenis zich zou herhalen was groot. De angst om elkaar te verliezen trouwens ook.
In november 2017 trouwden we, voor ons beiden voor de derde keer. Sindsdien is er nog meer rust gekomen omdat we door ervaring weten dat we veilig zijn bij elkaar. We hebben de trouwambtenaar gevraagd of ze de trouwbelofte wilde aanpassen namelijk dat we beloven elkaar te stimuleren en motiveren om trouw te zijn aan onszelf en dat we van daaruit onze keuzes maken. Dat we het niet persoonlijk maken als de ander een keuze maakt die minder fijn voor jezelf is, of misschien zelfs pijnlijk. Dat we door liefde gedreven, niet liever willen dan dat de ander doet wat klopt voor hem of haar.
Het raakt me diep als ik hierbij stilsta en dat we dit ook in het dagelijkse leven ervaren, keer op keer.
Als wij niet de moed hadden gehad om naar onszelf te kijken dan is de kans groot dat de geschiedenis zich herhaald had. Er ís enorm veel moed voor nodig om ook je schaduwkanten in de ogen te kijken; dit zonder oordeel en met onvoorwaardelijke liefde leren te omarmen.
En als je partner ervoor kiest om dit proces niet aan te gaan, weet dan dat je bezig bent jezelf op te offeren. Heb jíj dan de moed om te werken aan je eigen proces zodat je jezelf serieus leert nemen?
Kiezen jullie er beiden voor om deze ontdekkingstocht aan te gaan? Wil je jezelf en je relatie in de ogen kijken? Willen jullie ook zo’n gelukkige relatie?
Kom dan in actie! Je kunt jezelf heel wat leed besparen.
Welke verandering kan je verwachten?
Verrijking als stel
Als je beiden bereid bent dit proces aan te gaan, dan ervaar je
- meer betrokkenheid naar elkaar
- meer gezamenlijkheid
- meer plezier samen
- meer intimiteit
- meer groei doordat je elkaar stimuleert om jezelf serieus te nemen
- dat je liefhebt én geliefd wordt zonder voorwaarden.
Je bent je bewuster, zodat je
- liefdevoller met jezelf en anderen omgaat
- weet wat je voelt en wat je behoefte is
- vol vertrouwen je eigen keuzes maakt
- meer innerlijke rust ervaart
- weet wat goed is voor jou en dit eerlijk bespreekt met de ander
- je realiseert op een diepere laag, dat je werkelijk jezelf mag zijn
- zonder oordeel oog hebt voor jouw schaduwkanten én die van de ander.
- in staat bent verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen welzijn
- weet wanneer je de verantwoordelijkheid bij de ander mag laten.
Verrijking als individu
Je voelt je meer tevreden, zodat je
- meer geluk en plezier ervaart
- meer in het moment bent
- niet meer hoeft te zoeken naar iets
- meer liefde voor jezelf en de ander ervaart
- meer verbinding met jezelf, de ander en alles wat er is.
Welke opties zijn er?
Welke methodieken kan je verwachten?
Ik werk op een intuïtieve manier en vertrouw op de kennis die ik heb opgedaan in mijn rol als psycholoog in de afgelopen 20 jaar én als ervaringsdeskundige. Methodieken die ik graag gebruik zijn EMDR en EFT, vaak in combinatie met innerlijk kind werk en familieopstellingen. Het kan een toegevoegde waarde zijn om in een gezamenlijke setting, dus met je partner erbij, EMDR te ondergaan. Het geeft vaak meer begrip naar elkaar. Voorwaarde is wel dat het veilig moet zijn.
Veel inspiratie vind ik ook in de methodiek van Verbindende Communicatie van Marshall Rosenberg (Non-Violent Communication). In mijn opleiding tot relatietherapeut ben ik vooral geïnspireerd door het werk van Harville Hendrickx (De volwassen relatie), Sue Johnson (Hou me vast) en de boeken van Paul Ferrini.
Voor meer informatie over de methoden kijk hier.