fbpx
Meteen naar de inhoud

Van chaos naar rust

Deel 2 van 3
Foto: Corrie met Snatam (Tour Europa 2019)

We zijn 4 weken verder als ik Corrie ontmoet via een video-consult. Het eerste dat me opvalt is de sprankeling in haar ogen.

‘Ik zie aan je ogen dat de pijn laag is Corrie. Klopt dat?’ vraag ik haar.

‘Ja, dat zei de buurvrouw ook al. De pijn is laag. Mijn spieren kunnen nauwelijks iets hebben, maar het gaat met kleine sprongetjes vooruit. Ik geniet zoveel mogelijk van elk moment’, zegt ze met een lachje.

‘Waar wil je het over hebben vandaag?’ vraag ik haar.

‘Het doet me zo’n verdriet dat ik niets meer heb gehoord van mijn zus sinds ik thuis ben uit het ziekenhuis. Zoals je weet is ze het niet eens met mijn keuze om Snatam Kaur te volgen. Het is alsof ze mij wil straffen voor mijn keuze. Begrijpt ze dan niet dat Snatam mij houvast en troost geeft? Dat haar mantra’s mij helpen om te vertrouwen en in liefde te leven? Waarom veroordeelt zij mij? Ik zou willen dat ze respect heeft voor mijn keuze. Ik respecteer haar toch ook?’ zegt ze verongelijkt.

‘We zijn zulke tegenpolen’, gaat ze verder. ‘Altijd ben ik degene die het initiatief moet nemen. Als ik ermee stop, is er helemaal geen contact meer’.

Ik kijk haar aan en vraag:  ‘Welke gedachte maakt dat je zo je best blijft doen om contact met haar te maken? ‘

‘Het is toch mijn zus?’ zegt Corrie verontwaardigd.

‘Blijkbaar heb je de gedachte of overtuiging dat je als familie contact moet blijven hebben, ook al geeft het gedoe. Is dat inderdaad zo?’

Corrie beaamt dat ze deze overtuiging heeft. Dan deel ik met haar dat ik me onlangs realiseerde dat het ook maar een overtuiging is. Wie heeft het bedacht dat je contact met je familie moet hebben?

‘Het doet me denken aan één van de vier vragen van Byron Katie* namelijk: Hoe zou ik me voelen zonder deze gedachte?

Wat een ontspanning gaf het mij toen ik me realiseerde dat ik ervoor kan kiezen om te stoppen met steeds weer verbinding proberen te maken met één van mijn vier broers. Het heeft me jaren gefrustreerd. Nu ik het heb losgelaten, geeft het ruimte voor dingen die me wel blij maken.’

Ik kijk haar aan en zie dat ze dit even moet laten bezinken.

‘Wat doet het met jou Corrie, als je dit zo hoort?’ vraag ik nieuwsgierig.

‘Ja ik denk wel dat het dan een stuk gemakkelijker voor me zou zijn. Het zal opeens wel héél rustig worden in mij, want ik ben er zoveel mee bezig. Veel te veel. En het brengt me alleen maar frustratie en verdriet. Het zal niet makkelijk zijn om ermee te stoppen, maar ik zie wel dat er ook andere manieren zijn om hiermee om te gaan’.

We praten nog wat door over het effect op je lichaam als je je druk maakt over dingen waar je geen invloed op heb en ronden ons gesprek af.

*Byron Katie schreef in 2002 haar boek Vier vragen die je leven veranderen. Uit eigen ervaring weet ik dat deze vragen tot een enorme verandering kunnen leiden.

Dit zijn de vier vragen:

  • Is het waar?
  • Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?
  • Hoe reageer je op die gedachte?
  • Wie zou je zijn zonder deze gedachte?