Deel 1 van 4
‘Ik heb behoefte om de reden van mijn terugkerende gevoelens om ‘weg’ te willen, te ontdekken en te bespreken wat ik mis, compenseer, vermijd of niet aan durf te gaan. Ik verlang naar verandering, maar weet niet hoe ik helderheid kan krijgen. Mijn vrouw, Mieke, attendeerde mij op de Intense 2-daagse die je geeft. Zou dat iets voor mij zijn?’ vraagt Philip als we elkaar telefonisch spreken.
Tien dagen later, begroet ik hem in de ontmoetingsruimte van Hotel Garden Inn in Leiden. Na een uitwisseling van ditjes en datjes, vraag ik aan Philip wat hij hoopt te bereiken in deze twee dagen. Tot zijn verbazing stromen de tranen over zijn wangen. ‘Ik begrijp niet waarom dit gebeurt,’ zegt hij.
‘Je kan het maar kwijt zijn,’ zeg ik gekscherend.
Hij glimlacht. ‘Er zijn veel momenten dat ik me goed voel in mijn relatie. Ik snap gewoon niet waarom ik toch ontevreden ben. Mieke heeft voorgesteld om samen deze 2-daagse te doen, maar ik wilde alleen met mezelf aan de slag. Misschien dat we dan op een later tijdstip een keer beiden komen.’
Ik hoor vastberadenheid in zijn stem.
‘Ontevredenheid is er niet voor niets,’ zeg ik. ‘Ik zie het als een teken dat bepaalde verlangens niet worden vervuld. Bijvoorbeeld doordat je in je relatie door de jaren heen in bepaalde patronen bent terechtgekomen, waar je niet blij mee bent. We gaan onderzoeken wat ten grondslag ligt aan jouw ontevredenheid.’
Ik ken het zo goed, die ontevredenheid. Jarenlang veroordeelde ik mezelf. Ik voelde me schuldig dat ik niet tevreden was en probeerde van alles om me tevreden te voelen. Ik nam me voor om vooral aandacht te besteden aan het mooie huis, de heerlijke tuin en mijn leuke werk. Het effect was, dat ik mij met veel inspanning, voor een korte tijd wat beter voelde. Maar steeds opnieuw overviel me het gevoel van ontevredenheid. Ik raakte in een depressie.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik eerder de keuze gemaakt om uit mijn toenmalige relatie te stappen. Maar ik durfde niet. Ik heb moeten leren om mijn verlangens serieus te nemen. Om het mezelf naar de zin te maken en niet alleen maar de ander. Dat is best een uitdaging geweest. Wat een moed heb ik nodig gehad om gehoor te geven aan míjn verlangen in plaats van aan het verlangen van de ander. Nog steeds ervaar ik dat als een uitdaging. Voor mij helpt het om het te zien als een oefening om gehoor te geven aan mijn verlangens in plaats van te balen dat ik wéér in het bekende patroon ben terechtgekomen.
Inmiddels is mij duidelijk geworden dat ontevredenheid een boodschapper is. Ik herken het nu sneller waardoor ik eerder helderheid krijg over de oorzaak van mijn ontevredenheid. Waarbij ik onderscheid maak tussen de ontevredenheid die er is door mijn verlangens die in de knel komen en ontevredenheid over dingen of situaties die niet te beïnvloeden zijn.
Bij Philip blijkt het eerste het geval. Hij kan prima dealen met situaties waar hij geen invloed op heeft. De uitdaging voor hem is zijn verlangens serieus nemen en die vorm te geven.
Daarover lees je in het volgende blog meer.