fbpx
Meteen naar de inhoud

Ontevredenheid is er niet zomaar

Deel 3 van 4

 ‘Het was wel verrassend en intens, de sessie van vanochtend,’ zegt Philip als we langs de zee wandelen. ‘Ik kan voelen dat het belangrijk was om hier aandacht aan te geven. Fijn om nu meer rust in mezelf te ervaren. De vraag die bij me opkomt is, hoe dit meehelpt om helderheid te krijgen over mijn relatie met Mieke. We zijn al 25 jaar samen, vaak hebben we het goed. Met elkaar en met onze twee zoons. Waarom ben ik niet tevreden?’ 

Ik vertel hem wat ik jaren geleden heb geleerd van Harville Hendrix, bestsellerauteur en expert op het gebied van relaties. In zijn boeken beschrijft hij dat frustraties in een relatie voortkomen uit onvervulde jeugdbehoeften. Onbewust proberen we om de ander die behoeften te laten vervullen.

‘Mission impossible, dat begrijp je ongetwijfeld,’ zeg ik lachend. ‘Het gaat erom dat je de pijn in jezelf heelt. Zodat de ander je leven aanvult, in plaats van dat diegene onvervulde behoeften invult. Misschien niet zo leuk om te horen voor jou.

Philip kijkt me vragend aan. Stilzwijgend lopen we verder.

‘Dat is inderdaad niet fijn om te horen. Beetje gênant ook, vooral omdat ik kan voelen dat dit ergens klopt,’ zegt Philip. ‘Het wordt tijd om dit achter me te laten.’

‘Ach,’ zeg ik gekscherend, ‘ik kan erover meepraten hoor. Ik herinner me nog zo goed, dat ik met mijn tweede partner relatietherapie volgde en kennismaakte met Harville Hendrix. Wat was het confronterend  te ontdekken dat mijn partner vooral de negatieve eigenschappen van mijn ouders bleek te hebben. Terwijl ik in eerste instantie dacht eindelijk rust bij hem te vinden na mijn eerste gestrande huwelijk. Dat ik herhaaldelijk het gevoel kreeg dat er iets niet pluis was, negeerde ik voor het gemak. Door deze ervaring heb ik geleerd minder afhankelijk te zijn van het gedrag en de stemming van mijn partner én mijn eigen gevoelens serieus te nemen.’

De zon breekt door. We staan even stil en kijken naar de golven en het vergezicht, terwijl een echtpaar met drie honden voorbijloopt. We schieten in de lach als we zien hoe de Jack Russel de twee herdershonden probeert bij te houden. ‘Wat een mooie metafoor voor waar we het vanochtend over hadden. Iedereen heeft zijn eigen tempo. Jezelf forceren brengt vooral frustratie teweeg,’ zeg ik op een luchtige toon.

Als we doorlopen vraagt Philip om concrete handvatten.

‘Als jij je gedrag verandert, zal je ontdekken dat de ander ook nieuw gedrag laat zien. Om je een simpel voorbeeld te geven. Ik heb de neiging door te vragen als mijn vriendin iets vertelt over haar werk. Het gevolg is dat zij nog meer gaat delen, terwijl ik daar niet op zit te wachten. Tegenwoordig probeer ik met aandacht te luisteren en als zij een vraag heeft, reageer ik daarop. Pasgeleden nog merkte mijn vriendin op dat zij minder behoefte heeft om uitgebreid te vertellen over haar werk. En dat dit haar prima bevalt. Allebei blij dus,’ zeg ik lachend.

We praten verder over welk gedrag hij wil veranderen.

In het volgende blog lees je verder over de Intense 2-daagse met Philip.