Deel 3 van 3
Het is een kleine maand later als ik Jenny voor de derde keer in mijn praktijk ontvang.
‘Ik heb heel wat uitdagingen overwonnen,’ zegt ze, zodra ze ontspannen gaat zitten op de bank. ‘Ik ben trots op mezelf. Maarten zegt ook dat hij verandering ziet. En toen ik hem vroeg wat hij dan ziet, zei hij: je onderneemt meer, bent vrolijker en je regelt van alles en nog wat.” Het maakte me wel blij toen hij dat zei. Ik ben ook eerlijker naar tegen Maarten. Als ik geen zin heb om mee te gaan, zeg ik dat gewoon. Eerder ging ik vaak mee omdat ik dacht dat hij dat fijn vond.’ Ze slaakt een diepe zucht, alsof ze met haar aandacht even teruggaat in de tijd.
‘Verder heb ik veel gedroomd. Het is alsof er een heleboel wordt opgeruimd. Ik verdwijn ook niet meer zo in allerlei emoties. Dat geeft zoveel rust.’
De blijdschap straalt van Jenny af. Ze gaat verder: ‘Ik ben er niet meer zo vaak mee bezig of de ander mij accepteert. Het zinnetje van de vorige keer tijdens de EMDR komt steeds weer terug. ‘Ik mag er zijn.’
‘Tjonge, er is veel aan het veranderen bij jou. Het maakt mij ook blij.
Wat hebben we nog te doen samen?’ vraag ik
‘Soms ben ik nog onzeker. Vooral als ik in nieuwe situaties beland. Dan stel ik dingen uit en ga ik er steeds meer tegenop zien. Om je een voorbeeld te geven: ik moest een dossier afronden van een overleden cliënt. Daarvoor moest ik contact opnemen met de familie. Ik bleef het maar uitstellen, totdat ik er niet meer onderuit kon. Achteraf was het een fluitje van een cent.’
Ik leg haar uit dat ik snap dat ze zich zo voelt. ‘Als ik terugdenk aan ervaringen die je hebt meegemaakt als kind en in je vorige relatie, dan kan ik me voorstellen dat dit nog aandacht vraagt. Je hebt allerlei negatieve overtuigingen ontwikkeld, doordat je niet de aandacht en bescherming hebt gekregen die je als kind nodig had. We komen allemaal met grote of kleine deuken uit de opvoeding. Het gaat er ook niet om dat je iemand hiervan de schuld geeft. Integendeel, ouders doen in de meeste gevallen hun best. Dat de uitwerking op hun kind jaren later nog zo’n effect kan hebben, daar staan ze niet bij stil. Als ze dit hadden geweten hadden ze het ongetwijfeld anders gedaan.
In de tijd dat mijn kinderen klein waren, was ik zelf vooral aan het overleven. Met andere woorden, ik was er wel, maar ik gaf ze niet de aandacht waar ze recht op hadden. Met terugwerkende kracht zou ik nu meer aandacht besteden aan wat er leeft bij hen. Gelukkig zijn ze alle drie goed terechtgekomen,’ zeg ik luchtig.
We doen een EMDR sessie waarbij Jennifer zich focust op situaties waarin ze zich onzeker en niet gezien heeft gevoeld. Het meest pijnlijke dat tijdens deze sessie duidelijk wordt, is dat haar ouders haar niet hebben beschermd. Haar overtuiging: ‘Ik ben niet belangrijk,’ werd daardoor keer op keer bevestigd.
De nieuwe overtuiging: ‘Ik mag er zijn!’ versterken we tijdens de EMDR.
Opgelucht gaat Jenny naar huis. We besluiten om elkaar na twee maanden weer te zien en dan te bepalen te onderzoeken of er nog meer is dat om aandacht vraagt.