Deel 2 van 3
Terwijl ik een blik werp op mijn aantekeningen van de eerste sessie met Jenny, verschijnt er een dikke glimlach op mijn gezicht. Het belooft weer een mooie ontmoeting te worden.
In de vorige sessie werd duidelijk hoe Jenny met moeiteloos gemak, contact maakte met haar lichaam. We deden een oefening waarbij ze de angst in haar lichaam voelde. ’Het is alsof er in mij een elektriciteitspaal trilt,’ zei ze met een zachte stem, terwijl ze ineenkromp. Ik vroeg haar op afstand naar die elektriciteitspaal te kijken. Vrijwel meteen ging ze rechtop zitten en ademde ze dieper door. Na afloop van de oefening vertelde ze dat ze zichzelf zag als kind, opgesloten in de kelder.
Dat iemand, net als Jenny, zo gemakkelijk contact maakt met haar fysieke waarnemingen, is voor mij vaak een teken dat EMDR ook snel effect zal hebben. Vandaag gaan we ermee aan de slag.
Jenny stapt vrolijk de praktijkruimte binnen. ‘Ik ben flink aan het oefenen geslagen met wat ik de vorige keer bij jou heb ontdekt. Ik vind het best lastig om het oordelen over mezelf te stoppen. Daar heb ik nog wat werk te doen,’ zegt ze lachend. ‘Wat ik fijn vind is dat ik steeds vaker merk hoe ik invloed kan uitoefenen op mijn emoties. Gewoon door er afstand van te nemen.’
‘Dat is een mooi begin, Jenny,’ zeg ik blij. Ik leg uit dat emoties gebaseerd zijn op overtuigingen die we hebben. ‘Probeer maar eens om je overtuiging te veranderen en dan het verschil in emotie te ervaren.’
Ik zie haar denken.
‘Even checken of ik je goed begrijp. Ik moet denken aan het gesprek dat ik de afgelopen week had met mijn leidinggevende. Zij verzekerde mij ervan dat ik de katheter bij die cliënt echt wel kon inbrengen. De overtuiging dat het vast mis zou gaan, gaf me ongelooflijk veel spanning. Ik wil alles gewoon perfect doen. Snap je?’
‘Als geen ander begrijp ik dat. De vorige keer vertelde ik je over de enorme onzekerheid waar ikzelf last van heb gehad. Alles moest perfect zijn. Eerlijk gezegd ben ik het niet helemaal kwijt hoor,’ zeg ik opgewekt. ‘Het blijft oefenen … . Ga vooral door met jouw uitleg over het effect van je overtuiging op je emoties. Ik ben benieuwd.’
Jenny gaat gedreven verder ‘Als ik die overtuiging verander in ‘Ik kan het’ zal ik me rustiger voelen, waardoor het waarschijnlijk makkelijker zal gaan.’
‘Je hebt het door. Super! Ga de komende tijd maar eens ervaren wat het effect is.’
We doen een EMDR sessie met als uitgangspunt die nare herinnering in de kelder. Haar lijf reageert met trillen. Boosheid en verdriet komen los. Na 15 minuten wordt het rustig in haar lichaam. Ik vraag haar contact te maken met het kleine meisje van toen en geef een paar suggesties voor hoe ze dit kan doen.
Snel daarna zie ik tranen over Jenny’s wangen stromen en een grote glimlach breekt door. Haar ogen zijn nog steeds dicht. Voor mij een teken dat de verbinding met het beschadigde kind is gemaakt.
Minutenlang is het stil in de praktijkruimte.
Als ze haar ogen weer opent, vertelt ze dat ze het kleine meisje op schoot nam en haar lieve woordjes toefluisterde.
In het derde en laatste deel lees je meer over Jenny.