Vanmorgen kwam hij mij weer tegemoet lopen tijdens mijn ochtendwandeling. Zijn staart in de lucht, terwijl hij zijn pas versnelde en ik zachtjes riep: ‘Teun!’
Sinds zijn baasje is verhuisd, kiest Teun ervoor om voortaan in zijn vertrouwde omgeving te verblijven. Zo te zien heeft hij een weldadig bestaan.
Wat ik zo fascinerend vind aan Teun is dat hij doet waar hij zin in heeft. Hij gaat helemaal op in de aanraking zodra ik hurkend naast hem zit. Hij draait rondje om me heen waarbij hij contact houdt met mijn bovenbenen. Hij vleit zich tegen mijn voeten aan terwijl uit zijn neus druppels komen. Ik denk van genot. Er lijkt op dat moment niets anders te bestaan dan wij.
Dan vanuit het niets, springt hij overeind. Ik schrik ervan omdat ons samenzijn zo abrupt wordt beëindigd. Hij sluipt naar de bosjes en staat muisstil. Even later hoor ik wat geritsel.
En ik maar denken dat ik belangrijk voor hem ben, dat hij wel veel liefde kan gebruiken. Blijkbaar maak ik het persoonlijk.
‘Vat niets persoonlijk op’, zo heb ik geleerd van Don Miguel Ruiz. Hij is sjamaan en wijdt zich aan het verspreiden van de Tolteekse wijsheid. Zijn zoon schreef het boek ‘De vijf inzichten’. Voor mij heeft dit boek een enorme waarde. Het bracht een grote verschuiving in mij teweeg, waardoor ik meer rust en plezier ervaar.
Als een ander iets doet of juist niet doet, gaat het altijd over de ander. Dat is wat ik leerde van het tweede inzicht van Ruiz. Dat blijft oefenen, zo constateer ik ook nu weer.
Terug naar Teun. Het gaat helemaal niet over mij als hij zijn kopje tegen mij aanvlijt. Teun doet wat hij zelf wil in plaats van zich aan te passen aan wat de omgeving van hem verwacht. Zodra iets voorbijkomt wat hem boeit, richt hij al zijn aandacht daarop.
Hoe zou het zijn als ik vaker zou luisteren naar wat mij boeit? En op basis daarvan keuzes maak?
Mijn buurvrouw zal gek opkijken als ik opeens wegloop zodra ze me niet meer boeit. Een beetje not done, toch?
Eerlijk gezegd, zou ik soms wel een kat willen zijn. Lekker doen waar ik zin in heb, alleen maar verantwoordelijk zijn voor mijn eigen welzijn.
Mij aanpassen aan mezelf in plaats van altijd rekening houden met van alles en nog wat. Dat klinkt heerlijk! Word ik dan een egoïst? Dat heb ik wel een lange tijd geloofd. Totdat Willem, mijn RIAGG therapeut me geruststelde: ‘Jij zal nooit een egoïst worden. Misschien zien anderen dat zo. Maar dat zegt meer over de ander’.
Het is al zo’n 30 jaar geleden dat Willem dit tegen mij zei. Het heeft een enorme impact gehad. Ik ben een blijer mens geworden en als vanzelf begaan met anderen. Een egoïst ben ik inderdaad niet geworden. Tenminste zo zie ik het zelf.
Nog steeds heb ik mijn uitdagingen. Ik vind het niet gemakkelijk om iemand teleur te stellen. Vooral als het gaat om mensen die me dierbaar zijn. Toch ben ik er van overtuigd dat ook die ander beter af is als ik me aanpas aan mezelf. Wie weet ziet hij of zij het wel als een uitnodiging om zich ook meer aan te passen aan zichzelf.
Wil je meer inspiratie opdoen? Doe dan mee met één van onze bewustzijnsweekenden. Voor meer informatie kijk op https://moeiteloosbestaan.nl/moeiteloos-bestaan/retraites/ . Onze actie 1+1 gratis is misschien ook voor jou interessant. Je kunt ook een vrijblijvende gratis afspraak inplannen voor meer info via https://calendly.com/moeiteloosbestaan/15-30min .