Het was alsof ik onder een dikke laag modder zat
Ooit was dat mijn veiligheid, nu voelde ik me erin opgesloten
Ik wilde me ervan bevrijden….
Twee vingers gaan systematisch heen en weer
Laagje voor laagje wordt afgepeld
Als twee ruitenwissers op een bemodderde voorruit
Aanvankelijk wordt het smeriger en viezer
Maar langzaam komt de helderheid
En met het zicht, ook het licht
Licht op de verstrikking van verleden met heden
Licht op de bijbehorende gevoelens en ervaringen
Licht op mijn keuzevrijheid, hier en nu
De tranen spoelen de laatste restjes modder weg
Langzaam wordt de ruit schoner
En dan durf ik weer gas te geven
Bevrijd stap ik in mijn kracht
Vrouw én meisje mogen er zijn
Ode aan de twee vingers!
Maar wel specifiek déze twee
Met de zuiverheid van Willeke als instrument
Oordeelloos en ruimtegevend
Ze werkt absoluut vanuit kennis en expertise
Maar wat het meest raakt en binnenkomt
Is haar wijsheid en intuïtie
Authentiek en oprecht zet ze deze gaven in
Gaat als mens naast de medemens staan
Wat een groot goed…
Dank je wel Willeke!
Loflied op jou, ode aan jouw vingers!
Ik prijs me gelukkig dat ik mezelf deze EMDR gunde
Carola Rossing
Crossings.nu
Ghostwriting & storytelling